“Tasavvuf nefsin hezimeti, ruhun zaferidir.”
Yeriniz aşağıda kaldı ama gönlünüz yukarıda kalsın. Allah tarîkatımızı anlamak, yaşamak nasip etsin. Allah’a şükür. Tarikatımız Nakşibendi. Allah cemaatimizi arzusuna ulaştırsın. Tarikatımızın en son makamına ulaştırılsın.
Tarikimiz Tarîk-i Nakşibendî
Kamu ehl-i tarîkin serbülendi
Bütün tarikatlardan üstün bizim tarikatımız. Ben söylemiyorum. Kelâm-ı kibar söylemiş:
Girenler hâb-ı gafletten uyandı
Zuhuratı pirimden söylerem ben
Allah’a şükür. Çok şükür. Zamanımızda battal tarikatlar da var. Küflü tarîkatlar da var. Allah onlardan bizi korumuş. Muhafaza etmiş.
-Küflü tarikat hangisi?
-Şeriatı olmayan tarikat küflü tarikat. Hak değildir onlar. Bâtıldır. Tarîk-i Nakşibendiye’ye dahil olanlar eğer o yolu takip ederlerse muhakkak veli olacaklar. Velayete ulaşacaklar. Eğer o yolu takip ederlerse. Allah kaydırmasın. Öbür tarikatlar için de.
Bırak bu mâsiva ile hevâyı
Pîr-i Sami gibi bul rehnümâyı
Delil eyle O zât-ı evliyayı
Bu berzah âlemin geçmek dilersen
Beka giilşânına göçmek dilersenRehnümâ: Yol gösterici.Mâsivâ ile hevâ: Dünya arzuları.
Allah’a şükür Cenâb-ı Hakk büyük ihsanda bulunmuş bize. Büyük lütufta bulunmuş. Bu da bizim bildiğimizden değil. Hamdolsun çok şükür.
İllet, gıllet, zillet. Bunlar Allah’tan gelir, illet de olsa, gıllette olsa, zillet de olsa hiçbirini geri çeviremeyiz. Geri çevirmeye gücümüz yok. Onun için razı olalım. Yeter ki kalbimiz safi olsun. Safi olmayan kalp sohbeti celbetmez. Büyüğün küçüğe, sohbet nasihat etmesi sünnet imiş.Büyük Allah, büyük Pirimiz.
Allah’a şükür, Hamd ü senalar olsun. Allah nimetimizin nankörü etmesin. inkarcısı etmesin. Nimet’imizin kadrini, kıymetini bilelim.
Allah bizi müslüman halk etmiş.
Allah bizi sevgilisine ümmet etmiş.
Allah bizi Peygamber vârislerine tanıtmış.
-Bundan ziyâde nimet olur mu? Allah âhiretimize hayır getirsin. Tarîk-i müstakimden kaydırmasın Cenâb-ı Hakk. Bizim de irâdemiz var. Onu kullanmak, say’ımızı kullanmak farzdır. Tarîk-i müstakimden kaymamak için sa’yımızı yapacağız. Farzımızı koruyacağız.
Bir gün Peygamber Efendimiz ashabının gözü önünde iki daire çizmiş. O daireyi bir hatla bağlamış. O hattan sağa sola çizgiler çekmiş demiş ki:
- “Bu dairenin birisi biziz. Buraya gelip gireceksiniz. Bu hat da Allah’a giden yol. Bu daire Allah’ın azameti. Oraya gitmek için bizim dairemize gireceksiniz. Bu hattan çıkan çizgilere ayrılmayın. Bunların her birisinin başında bir şeytan var.Helak olursunuz.”
-İşte bu nedir?
-Bu kilap, sünnet. Öyle değil mi?
-Öyle.
Peygamber Efendimiz öyle buyuruyor.”Ben iki sey bıraktım. Kitapla sünnetimi bıraktım. Kitap ve sünnete sarılanlar, Nuh’un gemisine binip, Nuh tufanından kurtulurlar. Küfrün arz üzerine istila ettiği zamanlarda. Ümmetimden her kim ki kitap ve sünnetime sarılırlarsa, onlar Nuh’un büyük tufanında, Nuh’un gemisine binip kurtulanlar gibi kurtulacaklardır. Küfür deryalarında boğulmaktan kurtulurlar, işte biz simdi bu zamanı yasıyoruz.” Dikkat edelim. Allah bize madem ki bir şeriat, tarikat nasip etti. Bir delilimiz var. O delilimizin izini izleyelim. Onun İzinden ayrılmayalım.
-Delilimiz kim burada?
-Şeyh Efendimiz, rehberimiz. Onun izinden ayrılmayalım. Çünkü o da Allah’ın emri:
“Sizler sâdıklarla olun.”
buyuruyor. Sâdıkların yolunda olmak lâzım.
-Sâdıklar kimler?
-Meşâyihlerimiz.
Bir de buyuruyor ki:
“Hangi kavimle kendinizi teşbih ederseniz o kavimle haşr olursunuz.”
Şunu kabul etmek lâzım ki, kitaptan, sünnetten ayrılıyor insanlar. Haricilerin, Avrupalıların yaşantıları girmiş içimize. Bu girince amelden ibadetten yoksun etmiş insanları. Onun için biz Allah’a şükür bir delil bulmuşsak. delilimiz, mürşidimiz ne diyor, ne buyuruyorsa onu yapalım.
Buyuruyorlar ki:
“Mürit, hâli, fiili, ameli, ile terakki eder.”
Bir de mürit dört harften ibarettir
1. Mim. 2. Ra. 3. Ye. 4. Dal.
Mim‘den mânâ : Peygamber Efendimize olan muhabbettir.
Çünkü:
Muhabbetten Muhammed oldu hâsıl
Muhamnıed’siz muhabbetten ne hâsıl
…Muhabbetten murad ancak Muharamed hâsıl olmaktadır
Muhammed’den murad şahım visale vâsıl olmaktır.-Bu ne ?
Cenâb-ı Hakk buyuruyor ki:
“Habibim ben seni muhabbetimden yarattım. Sevgimden yarattım. Habibim seni seven beni sever. Seni sevmeyen beni sevemez.”
Bunlar hep hadise dayanıyor. Demek ki burada Mim’den manâ müridin Peygambere, Allah’a olan muhabbetidir. Meşâyih’e de olan muhabbetidir. Allah’a, Resulullah’a olan muhabbetse:
-Kul Ru’yetullah’a neyle mazhar olur?
-Ancak Resulullah’in muhabbeti ile mazhar olur.
Mürit’te üç şart:
1. Dâima vücudu abdestli, 2. Lokmada ihtiyat, 3. Hıfzı nispet
Birde mürit, hâli, fiili, ameli ile terakki eder. Fiiliyatı müridin irâdesine bağlanmış. Hâl ise irâdenin dışında kalmış. Onun için “hâlinizi düşünmeyin, fiilinizi düşünün” buyuruyor büyüklerimiz.
Amellerimiz: Emr olunan ibadetimiz ve tarikattaki hizmetimizdir.
Fiiliyatı: Yaşantısı, sözleri, konuşması, alması, vermesi. Hep bunları kitaba, sünnete tatbik edecek.
Hâli: İrâdenin dışında kalmış. Basit hali, kabız hali veyahut da onda olan meşakkatli, mihnetli günleri. Bir de sefâlı, sürûrlu günleri. Bir de müridin kalbinde tecelli eden kabız hâli, basit hâli var. Kabız hâli sıkıcı bir hâl. Elinde değil, gelir. Basit hâli İse müridin çok ferah, rahat olduğu zamanlardır. Bunların ikisi de gelir, gider.
“Gam gelmez dememişler. Gam eğlenmez demişler,”
Bunlar büyüklerin kelâmları, emirleri.
Bir de buyuruyorlar ki:
“Fikir, şükür, zikir ile mürit terakki eder”
Şükür nimetini artınır. Allah onu müslüman halk etmiş. Allah onu habibine ümmet etmiş. Allah ona Peygamber vârisi olan velileri tanıtmış. Sevdirmiş. Buna şükredecek.Çok şükredecek ki nimeti artsın. Cenâb-ı Hakk öyle buyur-muyor mu?
“Kulum nimetinin kıymetini bilirse Biz onun nimetini artırırız. Bilmezse onun nimetini elinden alırız.”
Şükür, demek ki nimetimizi artırır.
Fikir de bizi tarik-i müstakimden ayırmaz. Her sözümüzü düşünerek söylersek. Şeriatımıza, tarikatımıza uygun mudur? Değil midir? Uygunsa söyle. Değilse söyleme. Her işimizi düşünerek yaparsak tarik-i müstakimden ayrılmayız. Peygamber Efendimizin buyurduğu gibi:
“Bu hattan ayrılırsanız, ayrıldığınız o hatların her birinin başında bir şeytan var. Helak olursunuz.”
-Bu da nedir?
-Zamanımızda bid’atlar artmış. Biz mümkün olduğu kadar bid’atlardan kaçınalım. Sünnetleri işlemeye bakalım.
Bir de zikir var. Zikir de bizi Allah’a ulaştırır. Allah’a yaklaştırır. Daima . Allah’ı unutmayacağız. Peygamber Efendimizi unutmayacağız. Meşâyihimizi unutmayacağız. Bunun sa’yında bulunacağız. Sıkıntılı günlerimizde unutmayacağız. Safâlı günlerimizde de unutmayacağız. Unutuyoruz. Say etki ondan kurtulasın.
-Bu nedir?
-Bir unutkanlık olduğu zaman ondan nedamet duymasan eğer bu unutkanlığı atamazsınız. Bu birden atılmaz. Zaman zaman, tedricen tedricen olur. Kabız hâli işte budur. Zaman zaman, tedricen tedricen bu azalıyor. Yani Allah’a olan unutkanlığımızı atmak için sa’y edersek Allah’a yaklaşırız. Ayık olmak lâzım. Cenâb-ı Hakk bir kulunun kalbine günde 70 kere nazar eder. Ama, onun ayık olan kulunun kalbi cezbeden Ayık olmayana cezbetmez.
Yâr dâim sana nazar eyler
Seni gafil görürse güzâr eylerYâr‘dan mana: Allah. Daim sana nazar eder. Sen Allah’tan ayık olursan Allah’ın rahmetine vâsıl olursun. Allah’tan gafil olursan, Allah’ın rahmetinden uzak kalırsın.
“Kulum sen Beni zikret ki Ben de seni zikredeyim,” diyor.
İşte zikir de bizim gafletimizi atarsa Allah’a yaklaşırız. Kelâm-ı kibarda ne diyor:
Kul vara vara sultan olur
…
Kapında kul var sultandan içerü
…
Kul iken sultan olursun ta ebed
Vavı gitti evhadin kaldı Ahed
Evet bunlar söylenilmişse haktır. Hakikattir, Mecaz kelâmı değil bunlar. İşle Cenâb-ı Hakk günde 70 defa nazar kılar. Kelâm-ı kibarda da geçer:
Günde yetmiş kez hitâb-ı ir çilden bî-haber
“Fedhulî” sırrından agâh olmayan derviş midir
İşte Cenâb-ı Hakk’ın günde 70 defa nazarını cezbetmek için mümkün olduğu kadar, iş ile de olsak, meşakkat karşısında da olsak, Allah’ı unutmayacağız. Unutmamanın belli bir saati yok. 24 saat içinde ne kadar ayık olursan o kadar o nazarlardan cezbedebilirsin. Ne kadar gafil olursan o kadar da kaybedersin. Mahrum kalırsın. Ama tarikatımıza gelince, rabıtamızı unutmayacağız. Bizim gönlümüzün bekçisi râbıta’dır. Bizi gafletten ayıracak, uyaracak olan rabıtadır. Çünkü Ayet-i Kerîme’de Cenâb-ı Hakk;
“Kulum Ben sana şah damarından daha yakınım.” buyuruyor.
Peygamber Efendimiz diyor ki:
“Kul ile Allah arasında 70 bin perde vardır, her perdenin kalınlığı yer ile gök arası kadar.”
…
Abd ü Hak beyninde yüzbin hicâb var
Her hkabda yüzbin sual cevab var
Burada inceden ince hisab varAbd: Kul. Hak: Allah.
-Bu perdeler, bu kalınlıklar, bu uzaklılar ne?
-Kulun Allah’ı unutmasıdır. Gafil olmasıdır,
“Kulum Ben sana sah damarından daha yakınım.”
Ne zaman ki bir İnsan kalbinde Allah’ı hiç unutmazsa o kadar yakın.
-Şah damar ne?
-İnsanların kalbindeki damar. Vücuda dağılan 366 damarın merkezi. Birleşip, toplaşan derin bir damar. İşte onun için insanlar sultanî zikir olunca, kalbi harekete gerince, kalbi Allah’ı hiç unutmuyorsa, o zaman kalbindeki o merkezi damarlardan azalara da o zikir etki eder ki bütün azaları da zikreder. Onun için:
Söz ile bir kalbe doğmaz ledünnİ
Bütün azalan dil olmayınca
Nefs-i emmârenin bilinmez fendi
Gönül şehri bahr-i Nil olmayınca
Söz ile insanların kalbinde ledünni ilmi doğmaz. Ledunni ilmi olmayınca da bütün azaları dil olmaz. Zikretmez. Ama bunun zahirdeki anlamı bütün yasaklardan korunmaktır. Fakat tasavvufta böyle değil. Tasavvufta eğer bir insan tamamen gafletten kurtulursa, arifler sınıfına geçerse işte onun bütün azaları dil olur.
-Niye ?
-Çünkü kalp vücudun padişahı, merkezi.
-Bir ülkeye nerden emirler çıkar?
-Padişahtan.
-Bir ülke nerden idare edilir?
-Padişahtan. Kalp padişah olduğuna göre, onu muhaliflerden kurtarırsak, yani puthânelikten kalbi kurtarırsak eğer, gafletten kurtulmuş oluruz.
-Kalp puthâne olur mu?
-Olur. Gönlümüzde neyi besliyorsak kalbimiz onun puthânesi olur. Neyi seversen mabudun odur.
Gönlümün puthânesinden hubb-u dünya nakşını
Pûte-î aşkında yaktı nârına perva gibiPerva: Kepenek. Kelebek.
Gönlümün puthanesi: Bütün maddi arzular, istekler. Bunların hepsi cisim olarak gönlünde. Put olarak dolmuş kalbine. Ama bunları silen, yakan, atan kim olur?
Pute-i aşk: Aşk potası… Ancak mabudu, aşkım bilirse bir insan, onun sevgisi kalbinde doğarsa, o zaman onlar hep çıkar. Yanar gider. Onun için buyuruluyor:
Pervaneler geçti ateş babından
Azmeyledi gülistandan içerü-Onun için efendiler! Burada bize ne lâzım?
-Amellerimiz, ibadetimiz. Allah’a şükür ibadetimiz, Tarîkatlaki hizmetlerimiz. Bunları yapacağız. Çok azimli olacağız. Fiiliyatımız, yaşantımız, sözlerimiz, oturmamız kalkmamız, giyinmemiz, kazanmamız, harcamamız.. Bunlar da şeriatımıza, tarikatımıza uygun olacak. Ama hal ise irâdenin dışındadır. Bir gaflet hâli var. Bir de ayıklık hâli var. Gaflet halini azaltmak lâzım. Yani Allah’a olan ayıklığımızı çoğaltmak lâzım. Bu da kalbinizde olan bütün düşüncelerden, bütün sıkıntılardan, kötü niyetlerden kurtulmak, bunları da atmakla olur.
-Bunları ne ile atacağız?
-Zikirle, fikirle, şükürle. Allah’a sığınmakla. Resulullah’a sığınmakla. Mürşidinize sığınmakla. Demek ki mürit kabız halini kendi say’ı ile azaltıyor. Basit halini çoğaltıyor. Tedricen tedricen, zaman zaman azalıyor, çoğalıyor.
-Azala, azala ne oluyor ?
-Affedersiniz, eğer evinizde bir yerde pislik var. Bunu atacaksınız. Eğer bu pisliği atmak uzun sürecekse, bunu atmakla usanırsanız o pislik oradan biter mi?
-Bitmez paklanmaz. Ama direnecek. Gayret edecek. Say’ı gayret edecek. Yoruldum demeyecek. Usandım demeyecek. Ata ata bitirecek. Gönlümüzde olan kabız hâlimizi azaltmak içinde zaman zaman say’ımızı yapacağız. Bu oluyormuş. Ne zaman ki kabız hali onda tamamen azalıyorsa, bu sefer, hali onda makam oluyor. Makam sahibi oluyor. Hâl gelip giden, makam oturandır. Öyle ise bizim kabız hâlimiz, muhabbetimiz hal oluyor. Öyle ki, müridin gönlüne öyle bir muhabbet doğuyor ki hiç bir şeyi dert etmiyor. Sanki dünya onunmuş gibi rahat, şen, şakrak. Muhabbetli. Bu halinde insanlara çok yarayışlı olur. insanları çok sever. Onlara hürmet eder. İhsanda bulunur. Kabız halinde insanları da rencide eder.
Demek ki Allah’a olan unutkanlığımızı, günden güne, herhangi bir işle meşgul olduğumuz zaman aklımıza getirelim. Rabıta sahibine muhakkak O’nun parmağı uzanır.
Rabıta tarifesinde diyoruz kî: Bizi bir uyuz köpek şeklinde atmışlar ayaklarının dibine. Şeriat kamçısı ile kamçılıyor. Başımıza vurup terbiye ediyor. İşle bunlar nefsimizin melanetleri, nefsimizin oyunları. îşte Evliyaullah velayet parmağı ile dürtüp seni uyarıyor, nefsimizden gafletten kurtarıyor. Diyor ki:
-Ayık ol, kendine gel. Nereye gidiyorsun? Ne konuşuyorsun? Ne yiyorsun? Niye gafil oldun sen? Gafil olan kimse öyledir ki.. Gafletle olan kimse âhirette zifiri karanlıkla yatıyor. Uyuyor. Allahtan gafil olan kimse âhiret kârına karşi öyledir. Zahirde maddiyette olan bir kimse vermiş kendini, karanlık gecede yatmış uyumuş. O bir kâr sahibi olmaz. Düşmanlardan kendisini koruyamaz. işte gaflette olanlar âhiret için de böyledir. O zaman da rabıtamız bizi uyanyor. Aklımıza geldiği zaman bir nedamet, bir pişmanlık duyacağız. Onu kendimize kusur edineceğiz ki unulmayalım. Unutursak çok sürmesin bu.
Beşerdir ol dâim eyler ziyanı
Nefis seni gaflete düşürmek ister. Nefis dünyaya çok meyyaldir. Onun için gaflete düşürmek ister. Ama senin rabıtan var. Her zaman parmağı ile seni uyanyor. işte o uyandırmada nedamet duyman lâzım. Böyle zaman zaman, günden güne, sende olan gaflet azalıyor. Gaflet azala azala bitecek.
-Ne zaman bitecek?
-Ne zaman ki 24 saat hiç Allah’ı unutmuyorsan bitmiş, gaflet kalmamıştır.
-O zaman ne oluyor.
–Zahirin halk ile batının Hak ile oluyor.
O zaman Cenâb-ı Hakk ne diyor?
“Benim öyle kullarım vardır ki onların ticaretleri, zikirlerine mâni değildir.” diyor.
O zamana kadar sa’y edeceğiz. Zaten o nimete mâlik olduktan sonra say’a gerek kalmıyor.
Allah umduklarınıza ulaştırsın. Allah İki cihanda korktuklarınızdan menetsin. Allah iki cihanda umduklarınızı nasip etsin.
işte böyle beylerim, inanmaktan maksat tutmak. Biz de inandık tarikata girdikse çalışmak lâzım. Kazanmak lâzım.
“Baba himmet oğul hizmet”
-Niye buyurulmuş?
Bu tasavvuf kelâmı. Velilerin kelâmı. Abdurrahman Tâgi Hazretlerinin oğlu Ziyaeddin halife çıkacak mertebeye ulaşmış. O dönemde sülükte işkence çok oluyor, sülükte insan ölüyor, yeniden dinliyor. Gönlünden geçirmiş ki:
– “Hem şeyhim, hem de babam. Bana evladı olduğum için şefkati vardır. Mümkün olduğu kadar kolay geçinir.” demiş.
Abdurrahman Tagi Hazretleri hemen demiş ki:
– “Ziyaeddini alın gelin.”
Çıkarmışlar, getirmişler. Bir insanın sülükten çıkacağı zaman koltuklarına iki tane adam girmezse yürüyemiyormuş. Çünkü bir taraftan aşk-ı ilâhi onu ihata etmiş. Bir taraftan da nefsin gıdasını vermemiş. Koltuklarına girmiş, getirmişler. Gelince demiş ki:
– “Oğlum Ziyaeddin! İlmine güvenme. Şeytan aleyyi’l- laneyi düşün .(Çok âlimmiş.) Ameline güvenme. Bağran-i Mugarrayı düşün” demiş.
Bağran-ı Mugarra isminde bir âbid varmış. Ameli çokmuş. Çok amel İşlemiş. Çok kerametleri varmış. Fakat imansız gitmiş. Mürşidi yokmuş. Çünkü itimat edin, mürşidi olmayanlar da amel varlığı olur. Varlık ise şeytanî afattır. Ama mürşidi olan amel varlığına düşmez.
– “Babana güvenme. Nuh Aleyhisselamın oğlunu düşün. Nuh Aleyhisselam büyük peygamber fakat oğlunu kurtaramayacak ateşten.” O zaman demiş ki:
–” Baba himmet, oğul hizmet.” Burada baba oğul yok. Hizmetini gör de himmetini al” demiş.
Onun için hizmet çok önemlidir.
Kelâm-ı kibarda geçiyor
Mâsivânın illetinden pâk edip bu gönlümü
Kıl tarîk-ı Nakşibendin hadimi Allah için-Demek ki insanların gönlünden dünyayı atmak ne ile oluyor?
-Nakşibendi tarikatında hizmet görüyorsa bitiriyor.
Hep hataların büyüğü hubb-ı dünya bilirem buyuruyor Salih Baba divanında. Onu tüketmek de güç. Sevmemek de güç. Dünyaya muhabbet edenler helâk oluyor. Sevmemek güç. Dünya ile senin bir bağın var. İlgin var. Ancak aşk-ı ilâhî ile kopuyor. O ilgi kesiliyor senden. Bu elçilerin kârı ki dünyanın karşısında hem dünyasını imar etsin, hem âhiretini imaretsin. Çok akıl, güç, idrak, say, gayret lâzım. Birde var ki:
Hubb-ı dünya şuğlu süflâ ile varılmaz yola
Bu da bir kelâm. Madem ki insanlar yolcudur. Allah’tan geldiler. Allah’a gidecekler. Bu insanlar âhiret yolcusudur. Ama dünya şuğulu ile yolculuk yapılmaz.
Rabıta sahibinde hubb-ı dünya olmazmış. Bundan emin olsun. Eğer sizde hubb-ı dünya varsa rabıta sahibi değilsiniz. Şuglu süflâdan kurtulmak için, ehl-i kanaat, ehl-i sâdık olun ki şuglu süflâdan kurullasınız. Yolunuzdan geri kalmayasanız. Yolculuğunuzdan geri kalmayasınız. Yolculuğunuzu yapın. Bu yolculuk ruhî yolculuk. Nefsî yolculuk değil. Tembeli de gidiyor. Çalışkanı da gidiyor. Zengini de gidiyor. Fakiri de gidiyor. Delisi, akıllısı, genci, yaşlısı hepsi gidiyor. Cismi yolculuk yapanlar, nimetine ulaşırlar. Allah’ın kul için halk etmiş olduğu o nimete onlar ulaşırlar.
-Hangi nimet?
“Ben kulum için sayısız nimet halk ettim.”
buyuruyor.
-O nimetin sayısı yok. Bu dünyada âhirette görünen görünüyor. Bilinen biliniyor, öyle inanacağız ki, bildiklerimizden çok bilmediklerimiz var. Gördüklerimizden çok görmediklerimiz var.
“Bu sayısız nimetleri kulum için halk ettim. Kulu kendim için halk ettim.” buyuruyor.
Kulu için halk etmişse, kulun Allah’ın zâtını tanıması, Allah’a İtaat etmesi, Allah’ın rızasını kazanıp, Allah’ın cemâliyle buluşması, Cemâlullah’ı müşahede etmesi lâzım. İşte yolculuk, bu yolculuktur. Allah’tan geldik, Allah’a gideceğiz. Allah’tan gelen ruhumuz, Allah’a gider ruhumuz. Cismimizi de Allah halk etti. Ama cisimimiz topraktan geldi. Toprağa gidiyor. Onun için:
Bir kişi ister ise olsun cihan mülküne şah
Sarınır bîr kefene devlet-i Dârâ’sı geçer
Bir kişi dünyaya sahip olsa bile bir kefene sarınıp padişahlığı, devleti saltanatı yok olacak. Dünyaya hâkim olan da yok olacak. Çok fakir, dilenen de yok olacak. Ama o dilenen, rabıtasını bildi ise, itaatini yaptıysa, öbür tarafta o padişah olur. Ama padişah da esas padişahı tanımadıysa. Öbür tarafta o dilenci olur.
Ahiretin fakirliği cehenneme gidip azap görmektir. Âhiretin zenginliği cennete gidip zevk safa sürmektir.
-Âhirette cennet ve cehennemden başka bir şey var mı?
-Yok. Evet Allah’tan geldik, Allah’a gideceğiz. Ama ceset Allah’tan gelmedi. Ruhumuz geldi. Allah’a gidecek de ruhtur. Cesedi topraktan halk etti Cenâb-ı Hakk, toprakta kalacak.
Onun için:
Hubb-u dünya şuğl-u süflâ ile varılmaz yola
Andelibi gör nice feryat eder gonca güle
Burada andelib, mürittir. Gül ise meşâyihtir. Bülbülün güle nasıl feryadı varsa müridin de meşâyihine karşı böyle bir feryadı olacak.
Pîre kulluk eyleyüben nefsini bilmek dile
Mevlâyı fehm eylemektir bil ki nefsinden garaz
-Pîre tapacak değilsin. Secde edecek değilsin. Rabbın Allah’tır.
-Ama niye ona kul olacaksın?
-Ona kul olacaksın ki, O sana kulluğunu bildirsin.
-Sen ona kul olmazsan kulluğunu bilemezsin.
-Çünkü niye?
-İnsanlar var, herşeyi ilmel yakın bilir. Ayne’l-yakîn bilir. Hakkel yakın bilir. Hakkel-yakîn bilmedikten sonra nefsinden emin olamaz. Nefs-i mutmainliğe dahil olamaz. Bu meşâyihsiz olmuyor. Meşâyihsiz bir insan nefsi mutmainliğe dahil olamaz. Dahil olamayınca da nefsini bilemez. Nefsini bilemeyince Rabbısını da bilemez. “Men aref sırrı” var. Nefsini bilen Rabbım bildi. Nefsinden ayık olan Rabbını buldu.
Kapısına gelenler olur irşâd
Bilir nefsiyle Rabbını olur şâd
…
Her kim ki tuttu destini soyundu varlık postunu
Buldu hakikat dostunu bildi bu dünya fanidir-Hakikat dostu kim?
-Allah.
Her kim ki tuttu destini soyundu varlık postunu
Dest: El.
-Allah ne ile bulunurmuş?
Her kim ki meşâyihin elinden tutarsa varlığından kurtulur. Varlığından kurtulan Allah’a vâsıl olur. Kul ile Allah arasında çok perdeler vardır. Varlıkta çok perde var. Onun için Peygamber Efendimiz:
“Kul ile Allah arasında 70 bin perde var.” buyuruyor.
İlim de perde olur. Ameli de perde olur. Zenginliği, kendi sa’yı. Kendisi için farz olan sa’y bile onu perdeler. Sa’y bir noktaya kadar, bir makama kadar gerekli. O noktaya gittikten sonra ne oluyor. O say varlık oluyor. Perde oluyor.
Orta yerden götürürler seni ben
0l denizde garka vara canı ten
Kendini kendi göre kendi bile
Bakisini deyemezem gelmez dile
Aşk A’nındur âşık Oldur maşuk 0l
Ahir Andan Âna varır cümle yol
Aşık imdi varlığın ver yokluğa
Yokluk içinde sana varlık doğa
Kul iken sultan olursun tâ ebed
Vav’ı gitti evhad’ın kaldı Ehad.Evet Ihlas suresi Cenâb-ı Hakk’ın zatına mahsus.
Vav’dan mânâ: Kulun varlığıymış.
-Kul varlığından kurtuldu mu?
-Kalıyormuş Ahed.